-
1 adspiro
a-spīro ( adsp-, Baiter, Rib., Merk., K. and H.; asp-, Kayser, Halm, Müller), āvi, ātum, 1, v. n. and a.I.Neutr.A.To breathe or blow upon; constr. with ad, the dat., or absol.:2.ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis adspiret,
Varr. R. R. 1, 57:ut ne ad eum frigus adspiret,
Cels. 2, 17:pulmones se contrahunt adspirantes,
exhaling, Cic. N. D. 2, 55, 136:Lenius aspirans aură,
Cat. 68, 64:amaracus illum Floribus et dulci adspirans complectitur umbrā,
Verg. A. 1, 694: adspirant aurae in noctem, rise at or toward night, id. ib. 7, 8:si minuma adspirat aura,
Plin. 13, 22, 43, § 124:tibia adspirat choro,
accompanies, Hor. A. P. 204 al. —Trop.: alicui, to be favorable to, to favor, assist (the figure taken from a fair breeze):B.aspira mihi,
Tib. 2, 1, 35:quibus aspirabat Amor,
id. 2, 3, 71:adspirat primo fortuna labori,
Verg. A. 2, 385:adspirate canenti,
id. ib. 9, 525:di, coeptis adspirate meis,
Ov. M. 1, 3.—Also absol.: magno se praedicat auxilio fuisse, quia paululum in rebus difficillimis aspiravit, Auct. ad Her. 4, 34 (cf. afflo).—To aspire to a person or thing, to desire to reach or obtain, i. e. to approach, come near (esp. with the access. idea of striving to attain to); constr. with ad, in with acc., the dat., a local adv., or absol. (class.; freq. in Cic.): qui prope ad ostium adspiraverint, Lucil. ap. Non. p. 4, 142:C.quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit?
Cic. Verr. 2, 1, 54 fin.; so id. Div. in Caecil. 5 fin.:tu ad eum Ciceronem numquam aspirasti,
id. Pis. 5 fin.; so id. Fam. 7, 10:omnes aditus tuos interclusi, ut ad me adspirare non posses,
id. Tusc. 5, 9, 27:aspirare in curiam,
id. Verr. 2, 2, 31:in campum,
id. Sull. 18, 52:ne non modo intrare, verum etiam adspicere aut aspirare possim,
id. Caecin. 14; Col. 8, 14, 9:nec equis adspirat Achillis,
Verg. A. 12, 352:sed non incendia Colchis adspirare sinit,
Val. Fl. 7, 584.— Trop.:sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt,
arrive at, attain to, Cic. Or. 41, 140:bellicā laude aspirare ad Africanum nemo potest,
id. Brut. 21, 84:haec etiam in equuleum coniciuntur, quo vita non adspirat beata,
id. Tusc. 5, 5, 13; Gell. 14, 3, 10.—In gram., to give the h sound, to aspirate (cf. aspiratio, II. B.):II.consonantibus,
Quint. 1, 5, 20:Graeci aspirare solent,
id. 1, 4, 14; Nigid. ap. Gell. 13, 6, 3.—Act.A.To breathe or blow upon, to infuse, instil; lit. and trop. ( poet. or in post-Aug. prose):* B.Juno ventos adspirat eunti,
sends favoring winds, Verg. A. 5, 607:adspiravit auram quandam salutis fortuna,
Amm. 19, 6:dictis divinum amorem,
Verg. A. 8, 373:novam pectoribus fidem,
Claud. Fesc. 14, 16:nobis tantum ingenii aspiret,
Quint. 4, prooem. § 5.—To breathe or blow upon; trop. of the sea, to wash:insula adspiratur freto Gallico,
is washed, Sol. 22. -
2 aspiro
a-spīro ( adsp-, Baiter, Rib., Merk., K. and H.; asp-, Kayser, Halm, Müller), āvi, ātum, 1, v. n. and a.I.Neutr.A.To breathe or blow upon; constr. with ad, the dat., or absol.:2.ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis adspiret,
Varr. R. R. 1, 57:ut ne ad eum frigus adspiret,
Cels. 2, 17:pulmones se contrahunt adspirantes,
exhaling, Cic. N. D. 2, 55, 136:Lenius aspirans aură,
Cat. 68, 64:amaracus illum Floribus et dulci adspirans complectitur umbrā,
Verg. A. 1, 694: adspirant aurae in noctem, rise at or toward night, id. ib. 7, 8:si minuma adspirat aura,
Plin. 13, 22, 43, § 124:tibia adspirat choro,
accompanies, Hor. A. P. 204 al. —Trop.: alicui, to be favorable to, to favor, assist (the figure taken from a fair breeze):B.aspira mihi,
Tib. 2, 1, 35:quibus aspirabat Amor,
id. 2, 3, 71:adspirat primo fortuna labori,
Verg. A. 2, 385:adspirate canenti,
id. ib. 9, 525:di, coeptis adspirate meis,
Ov. M. 1, 3.—Also absol.: magno se praedicat auxilio fuisse, quia paululum in rebus difficillimis aspiravit, Auct. ad Her. 4, 34 (cf. afflo).—To aspire to a person or thing, to desire to reach or obtain, i. e. to approach, come near (esp. with the access. idea of striving to attain to); constr. with ad, in with acc., the dat., a local adv., or absol. (class.; freq. in Cic.): qui prope ad ostium adspiraverint, Lucil. ap. Non. p. 4, 142:C.quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit?
Cic. Verr. 2, 1, 54 fin.; so id. Div. in Caecil. 5 fin.:tu ad eum Ciceronem numquam aspirasti,
id. Pis. 5 fin.; so id. Fam. 7, 10:omnes aditus tuos interclusi, ut ad me adspirare non posses,
id. Tusc. 5, 9, 27:aspirare in curiam,
id. Verr. 2, 2, 31:in campum,
id. Sull. 18, 52:ne non modo intrare, verum etiam adspicere aut aspirare possim,
id. Caecin. 14; Col. 8, 14, 9:nec equis adspirat Achillis,
Verg. A. 12, 352:sed non incendia Colchis adspirare sinit,
Val. Fl. 7, 584.— Trop.:sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt,
arrive at, attain to, Cic. Or. 41, 140:bellicā laude aspirare ad Africanum nemo potest,
id. Brut. 21, 84:haec etiam in equuleum coniciuntur, quo vita non adspirat beata,
id. Tusc. 5, 5, 13; Gell. 14, 3, 10.—In gram., to give the h sound, to aspirate (cf. aspiratio, II. B.):II.consonantibus,
Quint. 1, 5, 20:Graeci aspirare solent,
id. 1, 4, 14; Nigid. ap. Gell. 13, 6, 3.—Act.A.To breathe or blow upon, to infuse, instil; lit. and trop. ( poet. or in post-Aug. prose):* B.Juno ventos adspirat eunti,
sends favoring winds, Verg. A. 5, 607:adspiravit auram quandam salutis fortuna,
Amm. 19, 6:dictis divinum amorem,
Verg. A. 8, 373:novam pectoribus fidem,
Claud. Fesc. 14, 16:nobis tantum ingenii aspiret,
Quint. 4, prooem. § 5.—To breathe or blow upon; trop. of the sea, to wash:insula adspiratur freto Gallico,
is washed, Sol. 22.
См. также в других словарях:
Operation Anaconda — Not to be confused with Anaconda Plan. Operation Anaconda Part of the War in Afghanistan (2001–present) … Wikipedia